Een nieuw huis

Met zware tred sleepte een vos zich door het bos die opzoek was naar een nieuw huis. Thuis was hij weg gegaan, omdat een grote groep vreemde wezens (mensen) zijn huis en die van zijn ouders hadden vernielt met enge monsters die van metaal waren. Zijn vacht was ongewoon en niet zoals die van de meeste rode vossen, maar zwarte als de nacht. Riddel had zijn naam te danken aan zijn vacht, want zijn ouders wisten niet hoe het kon dat hij zwart geboren was en niet bruin zoals zijn broers en zusjes. Riddel rook de geur van vreemde vossen hier erg duidelijk en hij liep naar een plek waar ooit vossen gewoond hadden, maar het was nu al verschillende dagen verlaten en de geur was dood en muffig. Het hol moest hoog nodig opnieuw gerepareerd worden en Riddel liep naar binnen om aan het werkt te beginnen. Na een paar uur hard door gewerkt te hebben en het nodige zand naar buiten gekrabt te hebben lag er een mooie hoop zand buiten het hol. Riddel legde zich moe neer en luisterde naar de geluiden die de natuur rijk was. Met een slaperige trek rond zijn ogen viel Riddel in slaap, maar niet lang daarna werdt zijn aandacht getrokken door het zachte geluid van pootstappen. Riddel hief zijn kop en zag een vos uit de struiken komen. "'Wie zou dat zijn?" dacht Riddel en ging staan.

Mirna kwam met een muis in haar bek een struik uit, voor haar stond een zwarte vos. Mirna liep naar hem toe, en begroete hem, ''Hoi, wie ben jij? Ik ben Mirna.'' Ze keek hem blij aan, ze had al heel lang geen andere vos gezien, dus was dit heel leuk voor haar. Ze legde de muis op de grond, en begon te eten. Ze keek de vos aan en zei, ''Daar in die struik zitten heel veel muizen''', ze wees naar de struik. Ze had geen zin om haar eten te delen.

Een rode vos kwam de struiken uit en leip naar hem toe, waarna zij zich voorstelde. Riddel knikte begroetend en ging zitten. "Gelukkig is ze geen valse vos." dacht Riddel en zag hoe Mirna haar buit op at. 'Aangenaam Mirna, mijn naam is Riddel.' stelde Rioddel zich voor en keek even naar de struiken waar Mirna naar toe had gewezen. Met snelle tred liep hij naar de struiken en dook erin toen hij een grote vette muis zag en sloot zijn kaken rond het piepende beestje, maar toen zijn kaken gesloten waren blies de muis zijn laatste adem uit. Met de buit tussen zijn tanden trippelde Riddel terug naar Mirna enging liggen voor hij zijn buit op begon te peuzelen.

Mirna lachte naar Riddel, hij had een vette muis gevangen. En begon zijn buit op te eten. Mirna keek hem aan, ''Zullen wij samen een konijnenjacht houden?'', Mirna was dol op jagen met zijn tweeën, dan kon je prooi beter in de val lokken. Opeens vloog er een vogel langs, Mirna sprong, maar miste. De vogel vloog haastig weg.

Riddel zag de glimlach van Mirna op haar snuit en glimlachte terug naar haar. Toen ze vroeg of Riddel samen met haar op jacht wilde gaan voelde hij zich meer levendig worden. Jagen zat in zijn bloed en hij wilde graag met haar mee gaan. 'Is goed, maar jij moet de weg leiden, want ik ken de buurt hier nog niet.' zei Riddel en stond op toen Mirna naar een voorbij vliegende vogel sprong.

''Ik zal voorop gaan', antwoordde Mirna, en liep vooruit. Uiteindelijk kwam ze bij een hol. Het was een konijnen hol. Ze zakte door haar hielen, en ging het hol in. Het konijn rende aan de ander kant er uit. Mirna ging hem achterna. Toen riep ze iets naar Riddel, ''Ga voor het konijn staan,'', Ze rende verder.