I'm Lucky..

Lucky sprong vooruit, hij had dorst en wilde naar de rivier gaan. Hij was groter dan de gemiddelde poolvos, veel groter zelfs en hij was dapper en nergens bang voor. Hij gromde even en verplaatste zichzelf snel, hij wilde eigenlijk wel iemand ontmoeten uit deze streek maar hier was zo te zien niemand. Hij zuchtte even maar liep door, met grote hevige passen. Als hij nu iemand zou tegen komen wist hij niet wat hij zou gaan doen, maar in ieder geval wel iets. Hij sprong steeds sneller en behendiger vooruit en kwam dus uiteindelijk bij de rivier aan. De meesten vossen die hier kwamen waren schuw, maar Lucky? Nee, hij was eerlijk gezegt nooit bang, zelfs niet voor de grootste vossen. Die kon hij wel aan hoor, nee daar had hij geen problemen mee om daar mee te vechten ookal hing zijn leven er vanaf, eigenlijk was hij goed maar omdat hij een gespierd lichaam had en best groot was kon hij wel eens tegen een vechtpartijtje tegen een grotere vos. Het boeide hem niks of zijn leven er vanaf hing, maar hij won toch meestal. Nee, Lucky deed nooit opschepperig en deed niet stoer, zo was hij nu eenmaal niet maar de meesten kende hem nog niet en wisten dat dus ook niet. Hij zuchtte even en zakte toen in elkaar, of beter gezegt hij boog zichzelf naar voren om zijn tong over het water te laten glijden en het water met flinke bakken naar binnen te brengen. Het water was lekker koel en het voelde dus ook verkoelend aan. Hij had een flinke reis af moeten leggen om hier te komen, maar nu hij hier eenmaal was voelde het alsof zijn échte leven nu pas echt zou beginnen, misschien zou dat ook wel zo zijn want hij was al 5,1 en hij had niet het eeuwige leven net zoals andere dus had hij besloten dat zijn échte leven hier snel zou moeten beginnen. En het voelde nu al erg fijn, heel fijn zelfs alleen nu moest hij dan nog wel een paar vossen leren kennen, maar dat zou misschien nieteens zo moeilijk zijn, of toch wel?

[Liefst maar één vos als het kan anders wordt het zo druk en liefst een goed vosje. xD]

Luna liep een rustig regelmatig naar de rivier. Ze had dorst! Ontspannen wandelde ze door, ze wast stukken groter als de gemiddelde poolvos. Dus had ze geen moeite met de obstakels voor haar. Haar lange poten baanden zich een handige weg tussen de bomen door, modderplassen ontwijken. Maar uiteindelijk was ze aan de rivier. Ze dronk wat en merkte plotseling een andere geur op. Ze reageerde niet overdreven door onmiddellijk te gaan grommen en aan te vallen.
Nee, ze keek ontspannen op en zag een andere vos, ze stond toch wel even te kijken van zijn lengte, zo groot. Iets groter als zij. Dat had ze nog niet gezien. Met haar bruine ogen keek ze naar hem, een tikje geschrokken van zijn lengte. Maar ze dronk verder en keek soms even naar hem. Zo hij naar haar toe komen? Misschien wel, misschien niet, dat kon hij zelf zien. Zou wel leuk zijn als ze eens iemand zou ontmoeten die groter was als zij, hoewel het maar net een centimeter of twee was. Maar het zou fantastisch blijven. En hij was ook een poolvos, dus dat zou wel fijn zijn. Ze had nog geen andere ontmoet, maar hij had wel heel lichte vlekjes. Vond ze wel mooi, en leuk. Ze bestudeerde hem kort. Overduidelijk een mannelijk geval, poolvos, heel groot en zag er niet zo bedreigend uit. Fijn, ze hield van goede vossen. Die waren beleefd en vriendelijk, behalve tegen slechte vossen, maar daar had ze het niet zo op. Ze was neutraal, maar zachtaardig, vriendelijk en beleefd. Dat had ze zo geleerd. En zo paste ze het ook altijd toe, dat was gewoon zo. Zelfs tegen slechte vossen was ze zo. Dat vond ze fijn. Gemeen doen deed ze nooit, dat paste niet bij haar! Echt niet!

Mila liep vrolijk over de zachte bodem van het bos. ze had dorst ze had allang niks gedronken. Mila rende over de zachte bodem, en daar zag ze de rivier. ze had nog nooit z'n grote rivier gezien, ze dacht dat de rivier niemand iets aandeed. Ze dronk wat en toen viel ze voorover ze spartelde tegen maar de rivier was te sterk, ze dacht dat dat het einde was ze keek vooruit en daar zag ze een enorme rots ze klom er tegen op. Toen zat ze er op. toen rook ze en wist het zeker, ze rook wolven. ze maakte hulpeloos piep geluidjes maar er kwam geen reactie,ze gaf het op en daar zat ze op die ene rots.